Skodespelet Fedra byggjer på myten om den greske dronninga som vart vilt forelska i stesonen sin, Hippolytos. Ryktet når henne om at mannen hennar,

Tesevs, er død. Ho vågar seg då til å fortelje Hippolytos om kjærleiken sin til han. Men stesonen er løynleg kjær i prinsessa Aricia, og han avviser Fedra. Det viser seg så at Tesevs er i live, og bodskapen om dette er vendepunktet i dramaet. Då Tesevs kjem heim skuldar Fedra Hippolytos for å ha freista å valdta henne. Fedra er frå seg av hemnlyst på Hippolytos. Ho er også svartsjuk på Aricia som han elskar. Sjølv om Hippolytos nektar for overgrepet, trur Tesevs han ikkje. Han sender sonen i utlegd, og får også havguden Neptun til å ta livet av Hippolytos. Aricia får Tesevs til å tvile på at Hippolytos er skuldig. Fedra innrømmer til slutt alt, og tek livet av seg med gift. Tesevs forsonar seg med Aricia og adopterer henne som dottera si. Med i intrigene har også fleire fortrulege tenarar ein viktig plass: Ismene til Aricia, Teramenes til Hippolytos og Oinone til Fedra. Under oppklaringa medverkar Oinone særskilt, og tek også livet av seg.

Skandalar og sterke kjensler
Det er lett å forstå at ei slik voldsom intrige og slike sterke kjensler fascinerte og fenga ved det skandalehungrige franske hoffet til Ludvig den fjortande. Det var ei tid utan vår tids kolossale tilgang på medieskapte historier. Forteljinga om Fedra har også inspirert mange andre kunstnarar. Men Jean Racine sin versjon på aleksandrinsk versemål har fått ein særskilt plass, ikkje minst på teaterscenene verda over.

Premieren var 1. januar 1677 i Hôtel de Bourgogne. Det gjekk ikkje friksjonsfritt for seg. Vener til ein annan fransk tragedieskapar, Pierre Corneille, under leiing av hertuginna av Bouillon, laga intriger. Dei fekk ei anna teatergruppe til å framføre eit stykke av ein annan dramatikar, Nicolas Pradon, på omtrent same tema! Hertuginna av Bouillon var ein av dei namngjetne Mancini-systrene. Dei var nieser til den legendariske italienskætta kardinal Giulio Raimondo Mazzarino. Jules Mazarin vart han kalla på fransk, kong Ludvig den fjortande sin statsminister.

Maktpolitisk genistrek
Gjertrud Jynge (47) spelar tittelrolla i Det Norske Teatret si oppsetjing.
- Eigentleg meiner eg at det at Fedra forelskar seg i Hippolytos, ikkje er så ille i seg sjølv, seier skodespelaren til Det Norske Teatret sitt magasin, Bakteppet.
- Det er ikkje noko biologisk slektskap mellom dei, og reint maktpolitisk ville eit ekteskap mellom dei to ha vore ein genistrek. Rett nok ville eit kjærleiksforhold mellom Fedra og Hippolytos ha vore eit svik mot Tesevs, men føresetnaden for at Fedra i det heile begynner å drøyme om å gjere noko med dei forbodne kjenslene sine, er at ho trur Tesevs er død. Dessutan har Tesevs sjøl hatt eit utal damer, han har til og med hatt seg med Ariadne, søstera til Fedra.

Den norske skodespelaren tvilar på at det fins eit menneske frå røyndomen med ein lagnad som kan måle seg med Fedra sin.
- Men Lady Di, Grace Kelly og Jackie Kennedy har noko Fedra-aktig over seg. Dei manglar det overjordiske, men dei kompenserer med alle rykta som har oppstått i kjølvatnet av tragediane sine, seier Jynge. Ho gler seg også til å spele mot Jorunn Kjeldsby. Kjeldsby spelar terna til Fedra, Oinone, og har si siste framsyning ved teatret med Fedra.

Regissør for framsyninga er Sigrid Strøm Reibo. Med seg har ho koreograf Oleg Glushkov, som scenograf og kostymedesignar Olav Myrtvedt, komponist er Alexander Manotskov, dramaturg er Ingrid Weme Nilsen og lysdesignet er ved Torkel Skjærven.

Relatert link:
Fedra Det Norske Teatret.

NYHETER  MELDINGER

Teaternett formidler nyheter fra norsk og internasjonalt teater. Hjelp oss å være oppdatert! Skjer det noe der du er - send oss et tips! Vår epostadresse:  teaternett@teaternett.no